15 Nisan 2010 Perþembe günü sabah  yedi otuz sularýydý, sabah traþýmý olmuþtum ki telefonumuz çaldý. Arayan annemdi, mukaddime yapacak hali yoktu doktorumuzu kaybettik dedi.      Ýnanamadýk, Ýnanmak istemedik, lakin haber doðruydu. Apar topar annemi ve Selma teyzemi arabama alarak Trabzon’a yola çýktýk. Matem evine ulaþtýðýmýzda babasý Nazým amcam, annesi Zikriye yengem, çocuklarý Nazlý, Nazým Zeki, kardeþleri Güllü abla, Pembe abla, Zeynep abla ,Fikri kardeþim, Mevlüde, Gonca, Neþe ve Þenol hepsi oradaydýlar. Baþýmýz saðolsun derken sözcükler boðazýmýzda düðümlendi. Uzun süredir devam eden rahatsýzlýðý sebebiyle Ayþe yenge tedavi gördüðü hastanede yatmaktaydý, acý haber kendisine verilemediði için yanýna gidemedik. Ulaþým güçlükleri nedeniyle kýzkardeþi Züleyha abla ile büyük kýzý Nazan ve eþi henüz Trabzon’a gelememiþlerdi.             
     Baþta Yaydemir ve Dörtkonak köylülerimiz olmak üzere acý haberi alýp uzaktan ve yakýndan gelen akraba, eþ- dost hepsi oradaydýlar. Çok sevip saydýðým büyüklerim; Doktor Hüseyin Abim ve çok kýymetli Hediye yengem acýyý en içten paylaþanlardý.    
     Ertesi gün Trabzon Numune Hastanesi önünde yapýlan törenden sonra Ýskenderpaþa Camiinde kýlýnan Cum’a namazýnýn ardýndan naaþ Gümüþhane’ye getirildi. Ýkindi vakti Kemaliye Camii avlusunda mahþeri bir cemaatle kýlýnan cenaze namazýný müteakip Emirler Mezarlýðýnda Kuran-ý Kerim ve dualarla birlikte ebedi yolculuðuna uðurladýk abimizi.
     Ben Karadeniz Teknik Üniversitesinde öðrenim görürken Trabzon’a gelmiþti. Ziyaretine gitmiþtim, baðrýna bastý, çok sýcak karþýladý, her zaman beklerim demiþti. Üniversite tahsilim boyunca çok uðradým yanýna, evinde misafir kaldým, her türlü emeði vardýr üzerimde. Üniversite bittikten sonra da telefonla arar hatýrýný sorardým, Trabzon’ a gittiðimde uðramaya gayret gösterirdim. Her defasýnda güler yüzle karþýlar hal hatýr sorardý. Annemi, babamý ailenin hepsini sorar, yakýnen ilgilenirdi. O bizim aile hekimimizdi. Aileden kim hasta olsa ona danýþýr, tavsiyelerine göre hareket ederdik. Þayet kendi uzmanlýk sahasýnda ise atla gel derdi, benim ameliyatýmý da o yapmýþtý.
      O sadece akraba ve köylülerinin deðil, bütün Gümüþhanelilerin lokman hekimiydi. Saðlýk problemi olup ta yanýna gidenlerin sýkýntýlarýný gidermek için elinden geleni yapardý. Ýyiliklerini anlatmaya kalksak sayfalara sýðmaz.
      Son yýllarda Ayþe yengemin yakalandýðý aðýr bir hastalýk nedeniyle gece gündüz  býkýp usanmadan onun tedavi ve bakýmýyla ilgileniyordu. Yengemin aðýr hastalýk süreci  belli ki çok yormuþtu onu. Cenab-ý Hakkýn takdiri böyleymiþ, boynumuz kýldan ince, elden gelen hiçbir þey yok.
      Biz ondan razýydýk, Allah ta razý olsun, kabri nur ile dolsun , mekaný cennet olsun, Cenab-ý Allah rahmeti ile muamele etsin, baþta ailesi olmak üzere Allah(c.c) hepimize sabýr ihsan etsin , Ayþe yengeme de Allah acil þifalar versin (amin) ……..
SAYGILARIMLA