Bazý kareler iz býraktý son yolculuðumuzda.Zaman deðiþmiþti ama insanlarýmýzýn mücadele azmi hiç deðiþmemiþ hiç eskimemiþti.Harmanlardaki sap çevirmeleri,harman sürüþlerdeki sýcaða karýþan harman tozlarýndan aklýmýzda kaldý Þadi aðabey.Bi parça asabi ses tonuyla günün, harman makinasýna kadar sürükleyecek yoðunluðunu iþlerdi..

    Günler yýllarý sürüklemiþ  hata üfürmüþ bile..27 yýl geçmiþ, Þadi abi eþeðe paðla çubuðu yüklemiþ köye doðru gidiyordu.Hemen arabayý durdurup , yengemle fotoðrafýný aldýk.

    Þadi aðabeyi bildiðimizden de biliyoruz ki, orada yaþam gerçekten bir zorunluluk deðil bir sevda, derin bir kaynaþmýþlýk ve o topraklara olan baðlýlýktý.